*** Η ΑΣΤΟΡΙΑ ΠΕΝΘΕΙ

Πονος και βαρια καρδια ειναι τα συναισθηματα μετα την ανακοινωση και αποφαση του Σεβασμιωτατου Μητροπολιτου Τυανων Παισιου να παραιτηθει απο Ηγουμενος της Μονης της Αγιας Ειρηνης του Χρυσοβαλαντου και να φυγει εκτος Η.Π.Α.

Η Αστορια βρισκεται κυριολεκτικα σε πενθος.
Δεν ειναι υπερβολη αλλα η πραγματικοτητα.
Πηγαδακια εδω και εκει και συζητησεις για το τι εφταιξε και πηρε ο Αγαπημενος μας Δεσποτης,αυτην την αποφαση.

Οι ενοριτες της Αγιας Ειρηνης Χρυσοβαλαντου αλλα και οσοι ...
γνωρισαν τον Σεβασμιωτατο,πενθουν.
Βουρκωμενα ματια και δακρυα να τρεχουν στα προσωπα ειναι αυτα που βλεπουμε στους ανθρωπους της Εκκλησιας.
Οσοι γνωρισαν και γνωριζουν τον Σεβασμιωτατο Παισιο εχουν να λενε για το ποσο ευλογημενος,ποσο φωτισμενος,ποσο Πιστος Ιεραρχης και ποιμεναρχης ειναι.
Καποιοι τον ονομασαν ''τελειομανη''
Και δεν ειναι ψεμματα αυτο.
Και να μην ηταν Μητροπολιτης παλι με τον ιδιο ζηλο θα αγωνιζοταν προς δοξα Θεου.
Ειναι τελειωμανης Ιεραρχης που βαζει πανω απο ολα οχι τον εαυτο του αλλα τον κοσμο.

Ποτε δεν αρνηθηκε να ακουσει καποιον πονεμενο,καποιον που ηθελε να ακουσει δυο λογια απο τον Ποιμεναρχη.
Παντοτε με το χαμογελο και τα πειραγματα του.

Περασαμε δυσκολες καταστασεις μαζι.
Το προβλημα με τον Γιαννη και δαιμονισμο του,που ο Σεβασμιωτατος Παισιος ηταν αυτος που δεχτηκε να αναλαβει τους εξορκισμους του,γιατι οι γονεις του Γιαννη χτυπησαν πολλες πορτες Ιερωμενων και ολοι αρνηθηκαν να αναλαβουν το παιδι εκτος απο τον Σεβασμιωτατο Παισιο.
Ο Σεβασμιωτατος τον ανελαβε και με πολλες προσευχες και εξορκισμους,με πιστη και αφοσιωση,ο Γιαννης σωθηκε.

Αλλη περιπτωση η Θεοδωρα και ο καρκινος.
Ο Σεβασμιωτατος Παισιος ηταν αυτος που ανελαβε την προστασια της Θεοδωρας.
Δεν αρνηθηκε ποτε να την επισκευθει ειτε στο σπιτι της ειτε στο νοσοκομειο.
Παντοτε βρισκοταν στο πλαι της να την στηριζει και να δυναμωνει την Πιστη της,μεχρι τελους που την μετελαβε και εκλεισε τα ματια της μετα απο λιγες ωρες.
Εκανε το καλυτερο δυνατο για την Θεοδωρα,με ειδικη αγρυπνια προς την μνημη της πριν την μεταφερουν στην χωρα της προς ταφη.

Μια αλλη περιπτωση ηταν ο Γιωργος Χαριτοπουλος.
Μονος του ζουσε στην Νεα Υορκη,ηταν τακτικος πιστος στην Εκκλησια.
Πεθανε ξαφνικα και οι δικοι του στην Ελλαδα δεν ηθελαν να ξερουν για τον ιδιο τους τον αδερφο.
Εαν δεν αναλαμβανε με πρωτοβουλια του ο Σεβασμιωτατος Παισιος,οι αρχες της Νεας Υορκης θα τον ειχαν αποτεφρωσει γιατι θα εμενε στα αζητητα.
Ο Δεσποτης ομως ανελαβε και εκανε οτι καλυτερο μπορουσε για την ψυχη του ξεχασμενου απο τους συγγενεις ανθρωπου.
Μεχρι και μωσαικο με τον Αποστολο Βαρθολομαιο τοποθετησαν εις μνημη του Γεωργιου,εξω απο τον Ναο.

Περναμε δυσκολους καιρους,και εχουμε αναγκη απο τονωση της πιστεως μας.
Ο Σεβασμιωτατος Παισιος ειναι μοναδικος στο να μιλαει μεσα απο την καρδια του,να δινει κουραγιο στον κοσμο,να λεει την αληθεια.
Χρειαζομαστε ανθρωπους να μας τονωνουν την πιστη.
Που να βρουμε τετοιους Ιεραρχες σημερα?
Με την αποφαση του να αποχωρησει μας κοπηκαν τα ποδια.
Μενουμε ορφανοι απο Πνευματικο Πατερα.
Και οσο περνανε οι μερες νιωθουμε πιο αδυναμοι Πνευματικα.

Ο κοσμος τον αγαπησε παρα πολυ γιατι ειναι ανθρωπος ειλικρινης.
Οσοι τον ακουσαν εστω μια φορα ''κολλησαν''μαζι του.
Ξερει να τραβαει τον κοσμο.
Ξερει τι να πει και σε ποιον να πει.

Αγαπητε μας Δεσποτα,προτιμησατε την σιωπη παρα να βγειτε και να πειτε λογους και δικαιολογιες δημοσια.
Θεωρησατε σωστο να αποσυρθειτε απο τις ευθυνες που σας βαρυνουν γιατι πονεσατε οχι απο τους ξενους αλλα απο τους δικους σας εμπιστους ανθρωπους.

Αλλα εμεις ολοι που σας εχουμε για Πατερα και στηριγμα εχετε αναρρωτηθει τι θα απογινουμε?
Θα μας αφησετε μονους?
Σας χρειαζομαστε οσο τιποτε αλλο,ο λογος σας ειναι η τροφη μας.
Μια λεξη σας, φτανει να γεμισει ολη η μερα μας με τροφη πνευματικη.
Σκεφτειτε και εμας που σας χρειαζομαστε κοντα μας.
Μην τους κανετε το χατηρι,αυτοι θα παραμεινουν οι ιδιοι.
Ξερουμε οτι τους εχετε συγχωρεσει ολους οσους σας πονεσαν και σας πληγωσαν,δεν θα μπορουσατε να κρατησετε κακια,γιαυτο και σιωπατε.
Κοιταξτε τον κοσμο που σας υπεραγαπα.

Ειμαστε μια οικογενεια,και ισως δεν εχετε καταλαβει το ποσο σας σεβομαστε και ποσο σας αγαπαμε.
Την Κυριακη 10 Οκτωβριου ανακοινωσατε ο ιδιος σας με δακρυα στα ματια ,και επισημα, οτι θα βρισκεστε κοντα μας και τις επομενες δυο Κυριακες.
Ακουσατε ομως τον κοσμο τις σας ελεγε?
Με δακρυα στα ματια,βουρκωμενοι και με πονο ψυχης φωναζανε:
ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ!!!
Η θεση σας ειναι εδω,στην Εκκλησια που εσεις ξεκινησατε.
Ναι Σεβασμιωτατε,σας αγαπαμε με ολη την καρδια μας,και δεν θελουμε να φυγετε απο κοντα μας.
Σας εχουμε αναγκη στους δυσκολους καιρους.

Η σιωπη σας δειχνει τον πονο μεσα στην καρδια σας.
Ζητησατε να μην κανει κανεις τιποτε,αλλα αυτο που ζητατε δεν γινετε.
Δεν μπορουμε να μεινουμε σιωπηλοι,γιατι ποναμε πολυ.

Δεν ειναι τοσο ευκολο να αφησεις οτι εχεις φτιαξει στα 40 χρονια παρουσιας στην Νεα Υορκη.
Δεν ειναι ευκολο να αφησεις τον κοσμο που για χαρη σας ερχοταν στην Εκκλησια.

Ναι,για εσας ερχοταν αλλα μαλλον δεν το καταλαβατε.

Αν φυγετε να ξερετε οτι η Εκκλησια της Αγιας Ειρηνης Χρυσοβαλαντου θα χασει ολα οσα σεις καταφερατε μεχρι τωρα.

Η ψυχη της Εκκλησιας ειστε εσεις.

Ξερετε οσες φορες λειπατε απο την Εκκλησια στις Λειτουργιες,ηταν αδειος ο Ναος,και ας ειχε κοσμο μεσα.

Ελειπε η ψυχη της.


Η ΔΥΝΑΜΗ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΑΣ ΘΕΛΕΙ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ.

Η επιστολη παραιτησης του Σεβασμιωτατου Μητροπολιτου Τυανων Παισιου:

«Τη Αυτού Θειοτάτη Παναγιότητι τω Οικουμενικώ Πατριάρχη Κυρίω Κυρίω Βαρθολομαίω, Πνευματικώ ημών Πατρί, Αυθέντη και Δεσπότη.

Παναγιώτατε και Προσκυνητέ μοι Δέσποτα,


Εν αλγούσι καρδία και αφάτω αθυμία, ένεκα της ατυχούς συνεντεύξεως του Αγίου Απαμείας κ. Βικεντίου, αναπληρωτού Ηγουμένου της καθ’ ημάς Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής, παραχωρηθείσης τω ημερησίω ομογενειακώ οργάνω ‘Εθνικός Κήρυξ’,ήντινα, δίκην μηρυκαστικού, αναμεσά η δημοσιογραφική σκοπιμότης, γράφω την παρούσαν, πληροφορών Υμάς, ότι λόγοι ευθιξίας και η προσέτι επιβάρυνσις της κλονισμένης υγείας μου εκ των ατυχών προσφάτων εξελίξεων, με οδηγούν εις άμεσον παραίτησιν, εκ της θέσεως, εις ήν, Υμείς Παναγιώτατε, εν τη απείρω μακροθυμία Υμών, δι’ ής κοσμείσθε, με εθέσατε, ως πρώτον Ηγούμενον.


Παραιτούμαι, δια να διευκολύνω την διαλεύκανσιν των προσφάτων αναιτίων γεγονότων αφ’ ενός και δια την ευχερή συνέχισιν της αποστολής της Μονής εν Η.Π.Α. αφ’ ετέρου.


Παραιτούμαι, Παναγιώτατε, ουχί απογαλακτιζόμενος της Μητρός Εκκλησίας, εις Ην οφείλω το Ιερατικόν είναι μου, ου μην, αλλά και το ‘ευ είναι’ μου. Εσαεί έσομαι οφειλέτης Αυτής, εσαεί υποτακτικός Αυτής, εσαεί αγωνιζόμενος υπέρ των δικαίων Αυτής.

Επιτρέψατέ μοι, παρακαλώ Παναγιώτατε, όπως το υπόλοιπον της ζωής μου το εκδαπανήσω εφησυχάζων έντινι ησυχαστηρίω της γενετείρας, ή αλλαχού, όπου και όπως ευδοκήσητε Υμείς. Μόνον εκτός Αμερικής να ευρεθώ, οπόθεν εκτινάξω και τον των υποδημάτων μου κονιορτόν.
Ταύτα εν συντριβή καρδίας και αλγούση ψυχή, εξαιτούμενος μυριάκις συγγνώμην.
Το υπήκοον τέκνον Υμών


Εν τη Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Οσίας Ειρήνης του Χρυσοβαλάντου,


Τη 5η Οκτωβρίου 2010


Ο Τυάνων Παϊσιος».